buitenlandse auteurs
El día abre la mano
Tres nubes
Y estas pocas palabras
De dag opent zijn hand
Drie wolken
En deze paar woorden
Octavio Paz El hombre está habitado
por silencio y vacío
¿Cómo sacia este
hambre,
cómo acallar y
poblar su vacío?
De mens wordt bewoond door zwijgen en leegte.
Hoe deze honger te stillen,
Hoe deze leegte opheffen en bewonen?
O. Paz in De gevangene 1948
Concorde
A
Carlos Fuentes
Arriba el agua
Abajo el bosque
El viento por los
caminos
Quietud el pozo
El cubo es negro El aqua
firme
El agua baja hasta
los árboles
El cielo sube hasta
los labios
Eenstemmig
Voor
Carlos Fuentes
Boven het water
Onder het woud
De wind op de wegen
Rust van de bron
De emmer is zwart het water vast
Het water stroomt naar beneden tot aan de bomen
De hemel stijgt op tot aan de lippen
La verdad est aquello,
Más allá de las fechas,
Más acá de los nombres,
Que la historia desdeňa :
El cada dá
-
latiod anónimo de todos,
latido
el irrepetible
cada día idéntico a
todos los días.
La verdad
Es el fondo del tiempo
sin historia.
El peso
Del instante que no pesa …
De waarheid is dat
Wat aan gene zijde van de feiten ligt,
Aan deze kant van de naam,
Wat de geschiedenis miskent,
Het alledaagse
- de anonieme hartslag van allen,
uniek
de hartslag van elkeen –
de onherhaalbare
dag, identiek met alle dagen.
De waarheid
Is de basis van de tijd zonder geschiedenis.
Het gewicht
van het ogenblik zonder de last van de
belangrijkheid…
O. Paz in Nachtstuk van San Ildefonso
T.S.Eliot: The Hollow Men I The Hollow Men A penny for the Old Guy We are the hollow men We are the stuffed men Leaning together Headpiece filled with straw. Alas ! Our dried voices, when We whisper together Are quiet and meaningless As wind in dry grass Or rats' feet over broken glass In our dry cellar Shape without form, shade without colour, Paralysed force, gesture without motion; Those who have crossed With direct eyes, to death's other Kingdom Remember us - if at all-not as lost Violent souls, hut only s the hollow men The stuffed men.
II Eyes I dare not meet in dreams In death's dream kingdom These do not appear: There, the eyes are Sunlight on a broken column There, is a tree swinging And voices are In the wind's singing More distant and more solemn Than a fading star. Let me be no nearer In death's dream kingdom Let me also wear Such deliberate disguises Rat's coat, crowskin, crossed staves In a field Behaving as the wind behaves I No nearer- Not that final meeting In the twilight kingdom
III This is the dead land This is cactus land Here the stone images Are raised, here they receive The supplication of a dead plan's hand Under the twinkle of a fading star. Is it like this In death's other kingdom Waking alone At the hour when we are Trembling with tenderness Lips that would kiss Form prayers to broken stone.
IV The eyes are not here There are no eyes here In this valley of dying stars In this hollow valley This broken jaw of our lost kingdoms In this last of meeting places We grope together And avoid speech Gathered on this beach of the tumid river Sightless, unless The eyes reappear As the perpetual star Multifoliate rose Of death's twilight kingdom The hope only Of empty men.
V Here we go round the prickly pear . Prickly pear prickly pear Here we go round the prickly pear At five o'clock in the morning.
Between the idea And the reality Between the motion And the act Falls the Shadow For Thine is the Kingdom
Between the conception And the creation Between the emotion And the response Falls the Shadow Life is very long Between the desire And the spasm Between the potency And the existence Between the essence And the descent Falls the Shadow For thine is the Kingdom For Thine is Life is For Thine is the
This is the way the world ends This is the way the world ends This is the way the world ends Not with a bang but a whimper.
Ode
aan de lucht
Ik liep een
eindje te wandelen
toen ik de
lucht tegenkwam,
ik groette hem
en zei eerbiedig:
'Het doet me
plezier dat je voor
‚‚n keer je
doorzichtigheid afgelegd
hebt, laten we
daarom eens praten'.
De
onvermoeibare danste,
liet de bladen
bewegen,
veegde met zijn
lach
het stof van
mijn sandalen,
strekte dan
heel zijn blauwe tuigage,
zijn geraamte
van glas,
sloeg zijn
wimpers van wind op
en bleef
onbeweeglijk als een mast
naar mij staan
luisteren.
Ik kuste de
mantel
van de vorst
der windstreken,
wikkelde mij in
zijn vlag
van hemelse zij
en sprak:
keizer of
kameraad,
spinrag,
bloemkroon, of vogel,
ik weet niet
wie je bent,
maar ik vraag
je ‚‚n ding:
verkoop je niet.
Het water heeft
zich verkocht
en in de
woestijn
heb ik de
druppels
uit de leiding
op zien houden
en de
armeluiskinderen, het volk,
met hun dorst
naar het zand zien waggelen.
Ook het licht
van de nacht
is gerantsoeneerd,
het brandt
volop
in de huizen
der rijken:
alles is
dageraad
in de nieuwe
hangende tuinen,
alles is donker
en zwart
in het
afschuwelijke
duister der
sloppen.
Daaruit stapt
stiefmoeder nacht,
een dolk tussen
haar lichtschuwe ogen,
en een kreet,
een misdaad,
klinken op en
sterven weer weg
door het
duister verzwolgen.
Nee, lucht
verkoop je niet,
laat je niet
kanaliseren,
laat je niet
door pijpleidingen voeren,
laat je niet
opsluiten,
niet
samenpersen,
laat geen
tabletten van je maken,
laat je niet in
een flesje stoppen,
pas op!
Roep mij als je
mij nodig hebt,
ik ben een
dichter, een zoon
van de armen,
vader, oom,
neef, volle
zwager en broer
van de armen,
van alle armen,
uit mijn land
en waar ook ter wereld,
van de armen
die langs de
rivieren wonen
en van hen die
hoog
in de steile
rotsmassieven
steen houwen,
planken spijkeren,
kleren naaien,
brandhout sprokkelen,
akkers
omspitten en daarom
wil ik dat ze
ademhalen,
jij bent het
enige wat ze hebben,
daarom ben je
doorzichtig,
opdat zij
zullen zien
wat er morgen
zal komen,
daarom besta je,
lucht,
laat je
inademen,
laat je niet
onderwerpen,
vertrouw
niemand
die in een auto
komt
om je te
inspecteren
bemoei je niet
met ze,
lach ze uit,
blaas de hoed
van hun hoofd,
neem hun
voorstellen niet aan,
laten wij samen
door de wereld dansen,
de bloesems van
de appelboom schuddend,
overal door de
ramen naar binnen gaan,
samen fluitend,
fluitend,
melodieën van
gisteren en morgen,
en er zal een
dag komen waarop wij
het licht en
het water bevrijden,
de aarde, de mens,
en alles voor
iedereen
zal zijn, zoals
jij nu al bent.
Pas daarom op
nu
en ga met mij
mee,
wij hebben nog
meer te doen
dan enkel
dansen en zingen,
laten we gaan
naar de oevers
van de zee,
naar het
hooggebergte,
laten we gaan
daar waar de
nieuwe lente
in volle
bloesem staat
en met een
vuistslag
van wind en
gezang
de bloemen verdelen,
de geuren, de vruchten,
en de lucht van
morgen.
Pablo Neruda
Het
water
Vooraf bestaat het water. Achteraf bestaat het water; het duurt, het duurt voort.
- Het water van het meer? - Het water van de rivier? - Het water van de zee?
Nooit water op water. Nooit water voor water; water echter, waar geen water meer is; water echter in de dode herinnering van het water.
Leven in de levende dood tussen de herinnering aan het water en het vergeten ervan, tussen de dorst en de dorst.
Het water treedt binnen: ceremonieel. Het water grijpt om zich heen, het vloeit: vruchtbaarheid.
Steeds water voor water. Steeds water op water. Overvloed.
- de woestijn was mijn land. De woestijn is mijn weg, mijn dwalen.
Steeds tussen twee horizons; tussen de horizon en het roepen van de horizon. Hiernamaalsgrens.
Het zand glinstert als water in onstilbare dorst.
Kwelling, door de nacht tot rust gebracht.
Onze stappen besprenkelen de dorst. Afwezigheid.
- Het water van het meer? - Het water van de rivier? - Het water van de zee?
Spoedig komt de regen, om de ziel van de doden te wassen.
Laat de afgebrande schaduwen voorbij, de morgenstonden met de geofferde bomen. Walm. Walm.
(Schreeuw eens als vruchten, als bloesem, als bladeren en hun lange uitgestrekte armen.)
Elke arm zijn horizon. Elke bloesem, elke vrucht haar jaargetijde. Het blad zijn neiging.
De hemel kijkt neer op de aarde. Schrijven wil zeggen, de woorden uitlopen laten, om de bodem te bevloeien. Elke zin bestaat uit regen en uit licht.
Ik schrijf de woestijn. Zo sterk is het licht, dat de regen zich vervluchtigd heeft.
Er blijft alleen het zand, waar ik wandel.
Edmond Jabès uit: Das gedächtnis und die Hand Münster 1992 Gib mir
Gib mir
Den Blick Auf das Bild Unser Zeit
Gib mir Worte Es nachzubliden
Worte Stark Wie der Atem Der Erde Rose Ausländer Du merkst nicht Du spürst nicht Dass der Schnee der Jahre In dein Haar fällt Und merkst nicht Wie die Sonne Deinen Weg verbrennt
Im Licht Schwimmst du hinaus ins Meer
Verstehst dich mit Delphinen Und merkst nicht Dass das Wasser finster wird
Kommst zurück zur Erde Die du liebst Und merkst nicht dass sie Weggewandert ist Und du an ihrem Rand stehst
Du steigst hinauf Zum schneebestirnten Gipfel Bewunderst das Panorama Unten das grüne Tal Und merkst nicht Dass ein Grab geschaufelt wird Rose Ausländer
Ein Märchen Ein Mensch wandert Von Land zu Land Van Stadt zu Stadt
Er sucht einen Ort Ohne Streit ohne Hass
Ruhelos Wandert er Durch die Welt Und sucht
Ein Märchen
Rose Ausländer IK
ZOU WILLEN
Ik zou willen dat mijn boek was, zoals de hemel bij nacht, alle waarheid presenterend, zonder geschiedenis.
Dat, net als deze, het zich helemaal zou geven op elk moment, met al zijn sterren, zonder dat kindheid, jeugd en ouderdom konden verminderen of vermeerderen de betovering van zijn onmetelijke schoonheid.
Beving, glans, muziek, tegenwoordig en alomvattend! Beving, glans, muziek op het voorhoofd - hemel van het hart - van het pure boek!
Juan Ramón Jiménez
Metamorphoses
A word is elegy to what it signifies. --Robert
Haas,
1979
The
first snowfall caps my world
stillness
seeps
through the earth and holds fast.
under
pools of artificial sunlight
curtains
of snow turn incandescent crystal
wind
chimes with dandelion wings.
Why
is't these clouds emit such an eerie glow
as
to hurry true night back to surreal day?
of
this I am sure I do not wish to know.
Even
waves seek permanence in mid-reach
how
could I not be certain
Atlantis
rises behind these fog-veiled lights?
My
breath interrupts stillness pausing
but
snow replenishes my footprints
as
the lonely reconcile.
Karyn Lu
|
|
voor meer en ander werk zie http://landscape.mystiek.netcanandanann - 20-02-2006 18:03:54 |
de
Rijn - collage 30 x 40 cm